گلپایگان شهری است که در 156 کیلومتری شمال غرب اصفهان با سابقه ای بسیار کهن که با نام اصلی وردپاتکان (سرزمین گل سرخ) مشهور بوده است. این شهر به شهر چهار اقلیم معروف است.  از شمال و غرب به کوه‌های پوشیده از برف از شرق به بیابان از جنوب به دشت‌ها و باغ‌ها و از شمال شرقی به دشت‌های پر رنگ و با پوشش گیاهی گسترده منتهی شده است.طبیعت این شهر بسیار زیبا و بکر می باشد.

بلندی های شهرستان گلپایگان دنباله شرقی رشته کوه های شرق زاگرس می باشد که از رشته کوه های اصفهان جدا می باشد.

آثار تاریخی :

مسجد جامع، یادگار دوران سلجوقی

مسجد جامع گلپایگان از مساجد مهم تاریخی دوران سلجوقی و از مساجد بزرگ ایران زمین است که با توجه به تاریخ ساخت آن شاید بتوان گفت معماری ایرانی - اسلامی این مسجد الگویی بوده‌ است برای ساخت مسجد های بزرگ دیگر بویژه مناطقی که در قلمرو حکومت سلجوقیان بودند.

بازار چار سوق

با دهانه‌ای وسیع و طاق بندی و سقف ضربی آجری سبک بناهای سلجوقی را داشته. چهارسوق از یک طرف روبروی مناره شهر گلپایگان و از طرف دیگر به مسجد جامع شهر راه دارد. لازم به ذکر است مناره شهر گلپایگان با ارتفاع 18 متر و قدمت 900 ساله آن در زمره بلندترین مناره های ایران می باشد.^[۱] نزدیکی بازار و مسجد و نقش آن در جامعه قابل بررسی می‌باشد.امروزه بازار  جدید و بزرگ گلپایگان در پیرامون بازار چهار سوق گسترش یافته‌است و این بازار تاریخی را احاطه کرده‌است.

مناره آجری سلجوقی

در زمره بلندترین مناره‌های قرن پنجم هجری قمری است. مناره گلپایگان که به آن «میل گلپایگان» نیز گفته می شود در خیابان امام خمینی ، سه راه آیت طالقانی و روبروی پارک فانوس قرار دارد.